عجایب پنج‌گانه ایران
ریگ جن، اژدها وارد می‌شود
اولین شگفتی از عجایب پنج‌گانه ایران «ریگ جن» است. ریگ جن شگفت‌انگیزترین، اسرارآمیزترین و ترسناک‌ترین منطقه در ایران است. منطقه‌ای کویری با تپه‌های ماسه‌ای در جنوب سمنان. از آنجا که ریگ جن منطقه‌ای ناشناخته است، داستان‌های عامیانه‌ی زیادی پیرامونش شکل گرفته است. به دلیل نبود چشمه یا چاه آب، این کویر مخوف در گذشته هیچ‌گاه مسیر عبور کاروان‌ها نبوده و به همین دلیل هم تا امروز ناشناخته مانده است.
از مخوف‌ترین ویژگی‌های این کویر، وجود باتلاق‌های نمکی است که جانداران زیادی را به کام مرگ کشانده و دستمایه‌ی افسانه‌ها و قصه‌های بومی زیادی شده است. آوازه‌ی ریگ جن از مرزها گذشته و گردشگران ماجراجوی خارجی برای دیدن آن به ایران می‌آیند.
امروزه می‌شود تا حدی به این کویر رسوخ کرد، البته فقط با کمک راهنماهای بسیار باتجربه و امکانات ویژه. بهترین مسیر دسترسی به ریگ جن بخش شمال شرقی پارک ملی کویر، در جاده‌ی سنگفرش ملک‌آباد است. این منطقه در جنوب سمنان، شرق دریاچه‌ی نمک، شمال انارک و غرب جندق قرار دارد. اگر سودای دیدن آسمان زیبای کویر و سفر به ریگ جن به سرتان زده، به هیچ وجه بدون راهنما به آن سفر نکنید!
غار پرآو، غار مرگ با کسی شوخی ندارد!
دومین شگفتی از عجایب پنج‌گانه ایران در استان کرمانشاه قرار دارد. در 12 کیلومتری شمال شرقی کرمانشاه نزدیک روستای چالآبه، در ارتفاع 3050 متری میدان جنوبی قله‌ی کوه پراو، دهانه‌ی حفره‌ای چاه‌مانند دیده می‌شود که درواقع دهانه‌ی یکی از مخفو‌ترین غارهای جهان به عمق 750 متر است. غاری عمیق و سرشار از سکوت که گاهی صدای جانوارانی مثل بال زدن خفاش‌ها سکوتش را می‌شکند. بله، درست مثل فیلم‌ها و کارتون‌ها!
ورودی غار درست شبیه چاه است و داخل آن هوا بسیار سرد و بین یک تا سه درجه سانتی‌گراد است. همین سرمای هوا یکی از دلایلی است که پیمایش غار را دشوار می‌کند. دلیل برودت داخل غار، آبی است که از ذوب شدن یخچال‌های زیرزمینی در آن جاری می‌شود.
به غیر از سرما، گذرگاه‌های تنگ و خرچنگ‌رو، خطر ریزش بعضی از بخش‌های غار و چاه‌های عمیق، غار پَرآو را در یکی از صعب‌العبورترین غارهای جهان تبدیل کرده است.
ورود به این غار برای گردشگران معمولی و حتی غارنوردان غیرحرفه‌ای، به معنی خودکشی است و تا کنون پنج غارنورد ایرانی در این غار مخوف جان خود را از دست داده‌اند. اگر غارنورد حرفه‌ای نیستید، لطفا قید دیدن این یک مورد را به‌کل از سرتان بیرون کنید که پَراو حتی با حرفه‌ای‌های این‌کاره هم شوخی ندارد!
باغ سنگی، مالیخولیای شاعرانه
سومین مکان از عجایب پنج‌گانه ایران باغی نزدیک سیرجان است. باغی که به تعبیری، از درختانش سنگ روییده است. تصویرش کمی مالیخولیایی است و انگار صحنه‌ای از یکی از فیلم‌های وحشتناک است، اما داستانش ساده‌تر از اینهاست.
40 سال پیش، باغ شخصی به نام درویش خان اسفندیارپور دستخوش اصلاحات ارضی شد. درویش‌خان در اعتراض به از دست دادن زمین‌هایش، دست از کشاورزی و باغ‌داری کشید و باغش رو به خشکی گذاشت و از دست رفت. درویش‌خان کم‌کم سنگ‌هایی را از کوه‌های اطراف جمع کرد و به‌جای میوه از درختانِ خشک آویزان کرد. کم‌کم درختان خشک بیشتری را کاشت و میوه‌های سنگی بیشتری از درخت‌ها آویزان کرد و دست آخر باغی 1000متری با 180 درخت خشک با میوه‌های سنگی ساخت. درویش‌خان هجدهم فروردین 1386 در 83 سال زندگی از دنیا رفت و در باغ سنگی به خاک سپرده شد.
این باغ شاعرانه در دهستان بلورد، در 40 کیلومتری جنوب شرقی سیرجان قرار دارد و گردشگران زیادی برای دیدن آن به سیرجان در استان کرمان سفر می‌کنند.
تشکوه، کوه همیشه سوزان
تشکوه از عجایب پنج‌گانه ایران در استان خوزستان است. در جاده‌ی رامهرمز ـ ابوالفارس تپه‌هایی وجود دارند که در دل‌شان آتش شعله‌ور است و در شب منظره‌ی عجیب و خیره‌کننده‌ای دارند. روی سطح زمین حفره‌هایی قرار دارند که آتش شبانه‌روز از دل‌شان بیرون می‌زند.
تشکوه در فهرست میراث ملی نیز ثبت شده است. کارشناسان زمین‌شناسی علت شعله‌ورشدن تشکوه را گوگرد و گاز طبیعی می‌دانند که از دل زمین متصاعد می‌شود. این گاز از لایه‌های مختلف زمین عبور می‌کند و از هر شکافی به بیرون نشت کرده و شعله‌ور می‌شود.
منظره‌ی زیبای تشکوه در شب برای طبیعت‌گردان و گردشگران بسیار جذاب است و تازگی‌ها پای گردشگران نیز به آن باز شده است.
این کوه آتشین در جاده‌ی رامهرمز به سمت رود زرد و در مسیر خیجه و ماماتین بعد از روستای گنبد لران قرار دارد. اما اگر به منطقه آشنا نیستید، برای رسیدن به آن باید از مردم محلی کمک بگیرید.
دریاچه ممرز، تالاب ارواح در عمق جنگل
آخرین شگفتیِ عجایب پنج‌گانه ایران در استان مازندران است. در میان جنگل انبوه در منطقه‌ی ملاکلا در نوشهر مازندران، دریاچه‌ای وجود دارد که به تالاب ارواح معروف است. دریاچه‌ای شبیه آنچه در فیلم‌های ایندیانا جونز و فیلم‌های ترسناک هالیوودی دیده‌ایم!
علت این نام‌گذاری، درخت‌های کهنسالی هستند که وسط دریاچه خشک شده‌اند و بودن در منطقه‌ی پرآب و بارانی هم مانع خشک شدن‌شان نشده است.
دریاچه‌ی ممرز چیزی حدود 700متر طول و 300متر عرض دارد و در 5کیلومتری شمال روستای چلندر از توابع نوشهر واقع شده است. اگر به منطقه آشنا نیستید بهتر است برای رسیدن به دریاچه از راهنمایان محلی کمک بگیرید. بهتر است از خودروهای شاسی‌بلند و مجهز استفاده کنید.
منبع: مجله علی بابا